เวลากลับไปวิ่งที่บ้านจะเจอหมาเยอะมาก เพราะต้องวิ่งแบบ Cross Country ไม่ได้วิ่งในสนามหรือสวนเป็นกิจลักษณะ หมาที่เจอจำแนกได้ประมาณนี้

ในระหว่างวิ่งไปข้างหน้า เรื่องที่จะให้เราจดจดกับมันมีอยู่ไม่เยอะนัก ส่วนมากจะเป็นเรื่องร่างกาย การหายใจ โน่นนิด นี่หน่อย มันมีเวลาให้เราสำรวจร่างกายเยอะมาก เพราะงั้นอะไรนิดๆหน่อยๆเราจะรับรู้มันได้อย่างดี สิ่งที่สร้างความรำคาญให้เสมอมาคือผม พักหลังผมด้ายหน้ายาว เวลาวิ่งมันก็จะมาทิ่มหน้าผาก พอหัวเริ่มเปียก ผมก็เป็นปอยๆ น่ารำคาญยิ่งนัก และหลังจากพยายามหาวิธีแก้ปัญหาซึ่งมีทางเลือกไม่เยอะนักคือ ตัดผม อันนี้ดูแก้ปัญหาที่ปลายเหตุไปหน่อย ใส่ที่คาดหัว อันนี้ดูเหมือนนักบาส NBA และดูเนิร์ดไปหน่อย

ตั้งแต่เริ่มวิ่ง วงจรชีวิตก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย เพราะว่าต้องตื่นเช้า เลยพยายามนอนให้เร็วขึ้น ระยะหลัง 4 ทุ่มคือง่วงแล้ว หัวถึงหมอนสามารถหลับได้เลย